De eerste Slag om Ieper
Ieper 1914 - In een poging van beide kampen om tijdens de Eerste Wereldoorlog de tegenstander in de flank aan te vallen, ontstaat de zogenaamde Race naar de Zee. Dit eindigt in de eerste Slag om Ieper, waarna beide kampen zich ingraven en er een loopgravenoorlog ontstaat. De eerste Slag om Ieper eist enorm veel doden en begint op 19 oktober 1914.
Race naar de Zee
Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog raakten de geallieerde en Duitse troepen betrokken bij de zogenaamde Race naar de Zee. Nadat de eerste Slag bij de rivier de Aisne in september 1914 onbeslist eindigde, probeerden beide partijen de tegenstander in de flank aan te vallen. Hierdoor marcheerden beide kampen richting de Noordzeekust in België. Bij de hierop volgende veldslagen wist echter geen van de partijen de overhand te krijgen, waardoor er een langgerekt front ontstond van de Zwitserse grens tot de kust in België.
Ieper
De geallieerden namen op 14 oktober posities bij Ieper in. De Belgische koning beval daarop dat de sluizen bij Nieuwpoort geopend moesten worden, waardoor er een ondoordringbaar moeraslandschap ontstond voor de Duitsers. De Duitse inspanningen om een doorbraak te forceren richtten zich nu op Ieper. Het Duitse korps, hoewel in de meerderheid, bestond voornamelijk uit vrijwillige studenten zonder militaire opleiding, terwijl de geallieerde troepen beroepssoldaten waren.
Kindermoord van Ieper
De Duitse aanval op de stad begon op 19 oktober. De onervaren Duitsers marcheerden massaal op de goed ingegraven geallieerden af. Deze schoten de Duitsers bij massa’s neer, terwijl de Duitsers bleven komen. Dit werd later bekend als de ‘Kindermoord van Ieper’, vanwege de vele onervaren nog jonge Duitse soldaten die er de dood vonden. Uiteindelijk groeven ook de Duitsers zich in. In de loop van de slag om de stad, wisselde een aantal gebieden tussen de geallieerden en de Duitsers. De Duitsers konden echter geen beslissende doorbraak forceren in de verdediging van de geallieerden.
Slachtoffers slag
Uiteindelijk besloten de Duitsers om het offensief te staken. Nadat zij de stad verder aan flarden hebben geschoten, trokken zij zich terug in hun loopgraven. Beide partijen verloren enorm veel soldaten bij de eerste Slag om Ieper. Geschat wordt dat er aan de geallieerde zijde ongeveer 150.000 soldaten de dood vonden, terwijl er ongeveer 135.000 Duitsers sneuvelden. De slag toonde de superioriteit aan van de verdedigende tactiek over de offensieve tactiek. Vanaf dit moment ontstond er een vrijwel stilstaande loopgravenoorlog, waarin beide kampen zichzelf ingroeven.
Volgende slagen om Ieper
Het front bleef rondom Ieper liggen. Het geallieerde front rondom Ieper werd vooral bemand door troepen van het Britse Gemenebest. Tot 1918 zou er rondom de stad gevochten worden. In 1915, 1917 en 1918 kwam het nogmaals tot grote veldslagen om de stad. Het front rondom Ieper werd berucht door de modderige grond waardoor de soldaten vaak onder extreem moeilijke omstandigheden moesten vechten.
Van al deze gevechten zijn rondom Ieper nog altijd veel sporen te zien. Grote kerkhoven waar de talloze gesneuvelde soldaten begraven liggen, maar ook resten van de loopgraven zijn nog altijd te zien. Ook vinden boeren in de omgeving nog altijd veel niet ontplofte munitie op hun akkers. Het verwoeste stadscentrum van Ieper werd na de oorlog weer herbouwd.
