Geschiedenis van de computermuis

De computermuis is uitgevonden door Douglas Engelbart. Hij werkte vanaf eind jaren ’50 bij het onderzoekscentrum van de Stanford Universiteit en kwam bijna tien jaar later met zijn eerste prototype. De computermuis werd pas vanaf 1981 voor het publiek beschikbaar toen Xerox ze bij één van hun computers leverde.

Sinds de introductie van de ENIAC, (de eerste computer) in 1946, was het gebruikelijk een computer te besturen door middel van eindeloze tekstmenu’s. Gebruikers moesten ingewikkelde commando’s invoeren om het apparaat te laten doen wat zij wilden. Vanaf de jaren ’60 kwam daar verandering in, dankzij Douglas Engelbart.

Het ontwerp van de computermuis

Engelbart studeerde elektrotechniek aan de Universiteit van Oregon en accepteerde in 1957 een positie aan het onderzoeksinstituut van de Stanford Universiteit. Daar onderzocht hij nieuwe manieren om de gebruikersinterface van computers te vereenvoudigen. Engelbart hielp onder meer met het ontwikkelen van de hypertext, tekst waarop geklikt kan worden om naar andere informatie te linken. Zijn grootste doorbraak kwam echter in 1963.

Eerste prototype voor een computermuis

Op basis van schetsen van Engelbart bouwde diens collega Bill English dat jaar het eerste prototype van een computermuis. Het oorspronkelijke idee bestond uit een houten doos met twee wielen om de positie te bepalen en een enkele knop om te klikken. Het apparaat dankte zijn naam aan het snoer dat er achter uitstak. Hierdoor was de vergelijking met een muis snel gemaakt

Eerste demonstratie van de computermuis

Tot 1968 werkte Engelbart aan het verbeteren van zijn ontwerp. Op 9 december dat jaar kon hij eindelijk het resultaat demonstreren tijdens een negentig minuten durende presentatie. Het apparaatje had uiteindelijk drie knoppen  en twee wielen gekregen. De bijna duizend aanwezigen waren enthousiast over de mogelijkheden van de muis, waarmee de computer veel eenvoudiger te bedienen was. Engelbart diende zijn patent voor het ontwerp in 1967 in, maar het zou tot 1970 duren voor hij dat daadwerkelijk kreeg.

Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!

Opkomst van de muis door Xerox en Apple

Al in 1972 kwamen andere partijen met een variant op Engelbart’s muis. English werkte inmiddels voor computerfabrikant Xerox en ontwikkelde daar de eerste digitale muis. Deze variant maakte gebruik van een metalen bal, die tegen twee rollende elementen aan de zijkant duwde. Op die manier kon de positie digitaal worden bepaald, in tegenstelling tot de analoge muis van Engelbart waar een adapter noodzakelijk was. Xerox bracht zijn muis in 1981 voor het eerst op de markt. De muis hoorde bij de ‘Star’ computer. Dit model werd verkocht voor meer dan 16.000 dollar en werkte eigenlijk alleen goed  wanneer de klant meerdere exemplaren kocht. De Star was namelijk bedoeld om een netwerk van computers op te zetten die met elkaar konden communiceren. Daarom sloeg dit product niet aan. Apple wist daarentegen de muis wél succesvol te verkopen, bij de introductie van de eerste Macintosh computer in 1984. Het bedrijf had een compacte variant met slechts één knop gemaakt.

Nieuwe technieken

Vanaf 1984 was de muis niet meer weg te denken bij de PC. De verbeteringen volgden elkaar snel op. Zo introduceerde Logitech in 1991 de eerste draadloze muis, kwam er in 1995 een muis met scrolwiel op de markt en was Microsoft in 1999 de eerste met een optische muis die werkte met LED’s. De muis is uitgegroeid tot een onmisbaar onderdeel van de computer.  De afgelopen jaren wordt zijn voortbestaan echter bedreigd door de opkomst van touchscreens en laptops. Engelbart zag voor zijn idee overigens weinig terug. Zijn patent liep al af voordat de muis populair werd, waardoor hij een fortuin is misgelopen. Wel kreeg hij vele onderscheidingen voor zijn idee.

Afbeeldingen:

• Afbeelding: By SRI International (SRI International) [GFDL or CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons
• Foto: By SRI International (SRI International) [CC BY-SA 3.0 or GFDL], via Wikimedia Commons