5 Invloedrijke religieuze dromers

Mensen met dromen zijn overal. Of ze nu strijden tegen apartheid of verhalen schrijven, allen hebben een droom.  Dromers zijn er vanzelfsprekend  ook op het terrein van religie. Soms brengen hun dromen grote veranderingen teweeg. De redactie zocht vijf minder bekende – maar invloedrijke – religieuze dromers voor je uit.

1. Hindoeïsme: Shankara

Adi Shankara is een belangrijke filosoof en spiritueel leider binnen het hindoeïsme. Hij leefde rond 800 en werd geboren in het dorpje Kaladi in India. Volgens de verhalen kreeg zijn moeder Aryamba voor de geboorte van haar zoon een visioen. Hierin zag zij Shiva en werd haar verteld dat haar zoon een reïncarnatie zou zijn. In zijn leven studeerde hij onder andere filosofie, schreef verschillende werken en onderwees zijn studenten. Zo’n 300 werken worden aan Shankara toegeschreven.

Kennis van de absolute werkelijkheid
De Leer van Shankara wordt gezien als een belangrijke stroming binnen het Hindoeïsme. Ook is hij de stichter van de Advaita Vedanta school. Deze school hanteert een ‘non-dualistische’ wijze van denken. Dit houdt in dat alleen door middel van kennis van de absolute werkelijkheid men tot diens ware aard kan komen. Shankara leidde deze school in een periode waarin boeddhisme won aan  populariteit. Door zijn leer leefde het hindoeïsme op. Tegenwoordig is de autoriteit van Shankara ook merkbaar in de westerse wereld, zij het in verborgen vorm. Zo zijn ideeën binnen de New Age-stroming soms afgeleid of beïnvloed door zijn leer.

2. Boeddhisme: Marpa

Marpa Lotsawa, ofwel ‘Marpa, de vertaler’, is een leraar binnen het Tibetaanse boeddhisme. Hij werd geboren rond 1012 in een welgesteld gezin. Vanaf jonge leeftijd studeerde hij verschillende talen. In de verhalen was Marpa een ‘onrustige ziel’ en al snel gebruikte hij zijn erfenis om te kunnen reizen en studeren bij buitenlandse leraren. Zo verbleef hij in Nepal en India.

Van Sanskriet naar Tibetaans
Marpa staat bekend om zijn grote bijdrage aan vertalingen van religieuze teksten. Na zijn studie onder de boeddhistische monnik Naropa, werd Marpa diens opvolger. Dit resulteerde in het meebrengen van de leer van vajrayana en mahmudra naar Tibet. Hij vertaalde vele teksten uit onder andere het Sanskriet naar het Tibetaans. Later in Tibet onderwees hij zelf ook leerlingen. Eén van hen, Milarepa, werd later zijn officiële opvolger. Marpa wilde met zijn werk ervoor zorgen dat de wijsheid van vele buitenlandse boeddhistische leraren toegankelijk werd voor de Tibetanen.

3. Islam: Jalal ad-Din Rumi

Jalal ad-Din Rumi was een bekende islamitische Perzische filosoof en dichter. Geboren in 1207, was Rumi de zoon van een geleerde. Op jonge leeftijd werd hij leerling van Fariduddin Attar, een dichter en leraar. Na de dood van zijn vader in 1231, werd Rumi de leider van de ‘madrasah’, een soort spirituele school. Het wordt gezegd dat het instituut meer dan tienduizend studenten zou hebben gehad. Rumi werd een groot religieus leider binnen zijn stad Konya en hij was geliefd door velen. Zijn graf is tegenwoordig nog steeds een heilige locatie voor zijn volgelingen. Hij stierf in 1273 nadat hij ziek was geworden.

Dansen en derwisjen
Rumi is vooral bekend door zijn invloed in het soefisme, een traditie binnen de islam. Zo was hij de stichter van de dansen derwisjen, een groep religieuze dansers en musici. Daarnaast schreef Rumi vele teksten. Zijn bekendste werk is de Masnvi-ye Ma’navi  (‘Spirituele verzen’). Hij startte dit werk in 1262, maar kreeg niet de kans om het af te maken wegens zijn overlijden. Het is een gedicht bestaande uit zes delen en heeft rond de 64.000 regels. Rumi zou het werk “de wortels van de wortel van de wortels van de (islamitische) religie” hebben genoemd. Tegenwoordig wordt het werk gezien als de ‘Perzische Koran’.

4. Christendom: Huldrych Zwingli

Huldrych Zwingli was één van de belangrijkste Zwitserse reformators binnen het christendom. Hij werd geboren in 1484 in een welgesteld gezin. Hij werd vanaf jonge leeftijd onderwezen en studeerde aan de universiteiten van Basel en Wenen. Hij had een voorliefde voor de klassieken en muziek en trad toe tot een klooster. Door zijn talenten als spreker en zijn academische graad werd hij aangesteld als priester van de Grossmünsterkerk in Zurich. In 1531 werd Zwingli gedood tijdens de veldslag in Kappel met de rooms-katholieken.

Breken met de kerk
Tijdens zijn priesterschap kreeg Zwingli twijfels over de Rooms-katholieke Kerk en haar leer. Het wordt gezegd dat hij wellicht geen kennis had van Maarten Luther en zijn geschriften, die rond dezelfde periode openlijk de Rooms-katholieke Kerk tegensprak. Vanaf 1519 begon Zwingli  zichzelf te distantiëren van Kerk. Zo nam hij geen inkomen meer aan  van de paus en verzette hij zich tegen de aflatenhandel. In het jaar 1523 verschenen Zwingli’s  ideeën en standpunten in zijn ‘67 Artikel’. Dit was een katalysator voor de Zwitserse Reformatie. Twee jaar later brak de priester officieel met Rome en de Kerk. Zwingli startte zijn eigen kerk, die in rap tempo de standaard werd in Zurich. Hoewel Zwingli letterlijk in het harnas stierf, hebben zijn grote gevolgen gehad in de ontwikkeling van de Reformatie.

5. Jodendom: Theodor Herzl

Theodor Herzl wordt gezien als de grondlegger van het zionisme, een stroming binnen het Jodendom. Herzl kwam op 2 mei 1860 ter wereld in Boedapest. Enkele jaren later verhuisde hij met zijn familie naar Wenen. Hij studeerde rechten en jaagde daarna een carrière binnen de journalistiek na. Door zijn positie als verslaggever in Parijs was Herzl getuige van de Dreyfus-affaire. Dit zette hem aan tot het denken over zijn geloof en het antisemitisme binnen Europa. Hij overleed vrij plotseling op 44-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Een zuiver joodse staat
Theodor Herzl was van mening dat alleen een nieuwe stroming de joodse ongelijkheid kon bestrijden: een zuiver joodse staat. Dit was het begin van het zionisme. Herzl schreef een boek genaamd ‘Der Judenstaat’ in 1896. Hierin worden, in de woorden van Herzl, ‘oplossingen’ gegeven  aangaande het ‘Jodenprobleem’. Hij organiseerde het Eerste Zionistische Congres, waarin hij overlegde over zijn plannen voor het stichten van een joodse staat. Verschillende locaties werden aangewezen: Palestina, Argentinië en Oeganda.  Tijdens het zevende congres werd bepaald dat het Palestina moest worden. Echter, op dat moment was Herzl al overleden.